„Żaden prorok nie jest mile widziany w swojej ojczyźnie”. (Łk 4,24)

Wsłuchując się uważnie w słowa Ewangelii na dzisiejszą niedzielę jesteśmy świadkami tego, że Jezus na początku swojej misji i posłannictwa jest odrzucony przez mieszkańców Nazaretu, miejsca, w którym się wychował, gdzie wzrastał i gdzie przygotowywał się do podjęcia misji niesienia Bożej miłości w świecie.

Jezus mówiąc, że „żaden prorok nie jest mile widziany w swojej ojczyźnie” wypowiada prawdę, która potem w dziejach Kościoła wielokrotnie się powtórzy i powtarza się w dzisiejszych czasach. Bowiem bardzo trudno jest być świadkiem i prorokiem wśród swoich, wśród najbliższych. Niekiedy człowiek wierzący jest narażony na wyśmianie i niezrozumienie nie tylko w sąsiedztwie, w miejscu swojej pracy, ale również we własnej rodzinie. Bardzo trudno jest dzisiaj być świadkiem Ewangelii Chrystusowej.

Mimo owej trudności trzeba się starać, bo każde świadectwo jest przyznaniem się do Jezusa i otwarciem na Jego miłość i siły by przy Nim trwać.

„Dziś spełniły się te słowa Pisma, któreście słyszeli”. (Łk 1,1-4)

Chrystus Pan rozpoczyna swoją misję od czytania Słowa Bożego. Czytając o misji tego, na którym spoczywa Duch Pański, Jezus rozpoznaje swoją misję: „Dziś spełniły się te słowa Pisma, któreście słyszeli”.

Jezus, będąc Człowiekiem, pokazuje nam jak słuchać Boga, który mówi do nas w swoim Słowie, w Księdze Słowa. Jak ważne jest czytanie Słowa w naszym życiu! To Słowo jest dane ludowi Bożemu, Kościołowi, ale też jest dane każdemu z nas osobiście. Bóg mówi do Kościoła, ale też mówi do każdego z nas.

Każdy z nas odpowiedzialny jest za słuchanie Słowa i wprowadzanie go w życie. Niech udział w niedzielnej liturgii pomoże nam otworzyć serca na Boże słowo i działanie.

„ Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie” ( J 2,1-12)

Czasem w naszym życiu mają miejsce takie wydarzenia, że czujemy się porzuceni przez Boga, pozostawieni samym sobie. Kiedy nasze plany się walą, kiedy jest zbyt trudno, wydaje się, że Bóg jest odległy i nieobecny.

Prorok Izajasz daje jednak nadzieję, że zawsze przychodzi moment Bożej interwencji, która przemienia smutek w radość. Podobnie było w czasie wesela w Kanie Galilejskiej, o którym usłyszymy w Ewangelii. Wtedy Chrystus przemienił wodę w wino, tym samym pokazując, że nie ma dla Niego rzeczy niemożliwych.

Niech dzisiejsza Liturgia Słowa wleje w nasze serca otuchę i nadzieję na lepsze jutro.

„Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie”. /Łk 3,15-16.21-22/

Dzisiejsze święto Chrztu Pańskiego jest wspomnieniem chrztu Pana Jezusa w Jordanie, w czasie którego Bóg Ojciec objawił ludzkości, kim jest Jezus z Nazaretu.

Święto to przypomina nam i nakłania do ponownego przemyślenia faktu naszego Chrztu i wszystkich z niego wypływających konsekwencji i zobowiązań. Warto w dzisiejszą Niedzielę Chrztu Pańskiego popatrzeć na nasze życie, na nasze bycie chrześcijaninem.

Uwielbiajmy Boga za dar naszego chrztu, przez który zostaliśmy wszczepieni w Chrystusa i wprowadzeni do Kościoła.