Serdecznie zapraszamy do udziału w parafialnej pielgrzymce na Bałkany w dniach 7 – 13 września 2020 .

Organizatorem Pielgrzymki jest: TARNOWSKIE BIURO PIELGRZYMKOWE - BV Sp. Jawna S. Rusin i I. Kaczmarczyk, Ewidencja organizatorów i pośredników turystycznych nr 1226.

Opiekę duchową nad całością Pielgrzymki będzie sprawował ks. Prob Krzysztof Cwenar.

Szczegółowe informacje – kliknij

„ Przyjdźcie do mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście”. /Mt 11, 28-30/

Wielu z nas, wykonując swoją pracę czy obowiązki, po jakimś czasie odczuwa zmęczenie. Jest to naturalne działanie naszego ciała, które sygnalizuje nam potrzebę odpoczynku i nabrania sił.

Jednak słowa Jezusa są skierowane do innego źródła zmęczenia. Kiedy popatrzymy na nasza ziemską codzienność, możemy także dostrzec, że źródłem naszego utrudzenia i obciążenia może być nasza duchowa walka z osobistymi słabościami czy grzechem, z których ciężko przychodzi nam się ponieść. W takich sytuacjach tak łatwo popaść w marazm. Do głowy przychodzą wtedy myśli, że to nie ma sensu i nie warto podejmować walki o poprawę swojego czy czyjegoś życia.

Jednak w takich sytuacjach nie można tracić nadziei, a ową nadzieję odnajdujemy w osobie Jezusa. On, Syn Boży, mówi: „Przyjdźcie do mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a ja was pokrzepię”. Dlatego kiedy w naszym życiu pojawiają się trudności, nie traćmy nadziei. Wierzmy wtedy mocniej w Jezusa, który jest ukojeniem naszych dusz i siłą w trudnościach.

„Nie jest wolą Ojca, który jest w niebie, żeby zginęło jedno z Tych małych”. / Mt 18, 12–24/

Pasterz z dzisiejszej Ewangelii zgubił tylko jedną owcę, ale żadną miarą nie chciał się pogodzić z myślą, że straci ją na zawsze. Dlatego szukał. Szukał wytrwale, bez przerwy, szukał z nadzieją w sercu, że znajdzie na pewno zgubę. Poszukiwania jego zostały uwieńczone sukcesem. Stąd jego wielka radość wyrażona w słowach: Cieszcie się ze mną, bo znalazłem owcę, która zginęła. Czy Jezus mógłby postąpić inaczej?

Jezus przychodzi, by jako Dobry Pasterz zgromadzić rozproszone owce – zdezorientowanych ludzi, którzy często poruszają się na oślep i bez celu. Coroczny Adwent i świętowanie Bożego narodzenia, ma ci przypomnieć, że Ktoś cię szuka, że nie jest Mu obojętny twój los, że dla niego właśnie jesteś ważny, chociaż otacza cię tłum. I nie wmawiaj niekiedy sobie i innym, że nikomu na tobie nie zależy, że nie jesteś potrzebny, że nikt o Tobie nie pamięta. Bóg o tobie nigdy nie zapomina.

A kiedy ci się zdaje, że wszyscy cię opuścili i jesteś zupełnie sam, wtedy przypomnij sobie słowa Jezusa z dzisiejszej Ewangelii: Nie jest wolą Ojca, który jest w niebie, żeby zginęło jedno z Tych małych.

„Wstań i chodź…” / Łk 5, 17–26/

Adwent jest czasem wstawania z upadków, grzechów, złych nawyków. Jest pozwalaniem, by to Jezus swoją mocą nas uzdrawiał, jak uzdrowił sparaliżowanego człowieka. Tym, co pozwoliło Jezusowi tego dokonać była wiara. Jezus, widząc ich wiarę, rzekł: Człowieku, odpuszczone są ci twoje grzechy. Czy moją wiarę też widać…? Wiarę czterech mężczyzn widział cały tłum. Oni przez ludzi przeciskali się , aby dostać się do Jezusa. Tylko taka wiara może sprawić cud.

Zatem dzisiejsza Ewangelia uczy nas, że do Jezusa trzeba nam przychodzić z wiarą. I innych z wiarą Jemu przynosić. Nie ma innego sposobu dostania się do Niego. I nie ma też innego sposobu dostania czegoś od Niego. To wiara czyni cuda.

Trzeba nam zatem w Adwencie umacniać wiarę. Przygotowując się do świąt, z wiarą przystąpmy do spowiedzi adwentowej i innych do niej zachęcajmy. Niech każdy przed świętami usłyszy: Człowieku, odpuszczone są ci twoje grzechy. Wtedy święta będą prawdziwym spotkaniem z przychodzącym Chrystusem, Bogiem z nami.