„Naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami”. /Psalm/

"Czas się wypełnił: - mówi Pan w ewangelii. Nie czekajmy na stosowną chwilę, nie odkładajmy na przyszłość możliwości spotkania z Bogiem w Jego Słowie!

"Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię" oznacza: zmieńcie swoje życie i przyjmujcie Dobrą Nowinę; Słowo, które posyła do nas Bóg Ojciec. Tylko w ten sposób poznacie miłość Boga, którego wcielony w ludzkie ciało Syn objawił nam prawdziwe oblicze miłosiernego Ojca.

Dziś, gdy cały Kościół obchodzi Niedzielę Słowa Bożego, chcemy otworzyć nasze serca na Bożą obecność w Piśmie świętym i na nowo odkryć sens naszego czasu.

„Czego szukacie?”. /J 1, 35-42)/

Dzisiejsza Liturgia Słowa przypomina nam, że każdy człowiek jest powołany przez Pana, czyli wybrany do pełnienia woli Bożej w codziennym życiu wyrażonej poprzez miłość Boga i bliźniego.

Aby pełnić wolę Bożą, trzeba w swoim życiu znaleźć Mesjasza, czyli Chrystusa zaufać Mu i pójść za Nim, tak ja to zrobił Samuel w pierwszym czytaniu, czy uczniowie z Ewangelii.

Prośmy Pana, aby otworzył nasze uszy i serca, abyśmy mogli znaleźć Go przychodzącego w Słowie Bożym.

„Ty jesteś moim Synem umiłowanym, w Tobie mam upodobanie”. /Mk 1, 7-11/

Przeżywamy dziś w Kościele Niedzielę Chrztu Pańskiego. To święto zwieńcza okres Narodzenia Pańskiego. Główną treścią dzisiejszej niedzieli jest prawda o Synu Bożym, który stał się człowiekiem, abyśmy mogli stać się dziećmi Bożymi.

Dziećmi Boga stajemy się przez wiarę i chrzest. Dlatego chrzest Jezusa kieruje też naszą uwagę na nasz własny chrzest. To okazja, aby podziękować Bogu za własny chrzest, za kapłanów, naszych rodziców i chrzestnych.

Módlmy się także podczas dzisiejszej Eucharystii, abyśmy potrafili stawać się umiłowanymi dziećmi Boga.

„Ujrzeliśmy bowiem Jego gwiazdę na Wschodzie i przybyliśmy oddać Mu pokłon”. /Mt 2, 1-12/

Zajaśniało nad ludzkością światło Chrystusa. To On, Bóg, objawił się jako człowiek, by przynieść zbawienie wszystkim narodom. To On, Bóg — Człowiek objawia się nam w tej Eucharystii, aby i nas przeprowadzić ze śmierci do życia, z ciemności do światła, z niewoli do wolności.

Uznajmy w Nim naszego Pana, jak uznali Go Mędrcy ze Wschodu, składając Mu dary jako Królowi, Kapłanowi i Bratu każdego człowieka.

Upadnijmy, jak trzej mędrcy, na twarz i złóżmy Mu pokłon. I ofiarujmy swe dary: złoto naszych serc, kadzidło naszych słów i czynów, mirrę naszych cierpień i udręk codzienności.