„Oto teraz czas upragniony, oto teraz dzień zbawienia”./ 2 Kor 5, 20 – 6, 3/

Wraz z całym Kościołem rozpoczynamy okres wielkopostnej pokuty. W Środę Popielcową stajemy wszyscy jako grzesznicy, którzy potrzebują Bożego miłosierdzia, przebaczenia i oczyszczenia.

Przez czterdzieści dni będziemy przygotowywać nasze serca na największe Święta Zmartwychwstania Chrystusa. Obyśmy potrafili z tego czasu skorzystać i poszli za Jezusem, który dla naszego zbawienia podjął mękę i oddał życie na krzyżu.

Wyruszając dzisiaj pokutną drogą Wielkiego Postu wiodącą ku radości Zmartwychwstania, pozwólmy Chrystusowi, by przemienił nas wewnętrznie i nie pozwolił zatrzymać się tylko na zewnętrznych formach pokutnych niemających realnego wpływu na nasze wnętrze.

„Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują…” /Mt 5,38-48/

Przed tygodniem liturgia przypomniała nam potrzebę pójścia drogą przykazań, które są prawdziwym wyzwoleniem człowieka. Dziś zaś mówi nam Pan, że pierwszym i największym z Jego przykazań jest przykazanie miłości. I to miłości nawet nieprzyjaciół.

Chrystus stawia to przykazanie na szczycie swej etycznej nauki. Chrześcijaninem jest więc dopiero ten, kto potrafi miłować nawet nieprzyjaciół. Ofiara Chrystusa w której uczestniczymy, daje nam tę niepojętą dla świata moc: miłowania nieprzyjaciół.

Pamiętajmy w tym tygodniu o wołaniu Chrystusa: „miłujcie waszych nieprzyjaciół". Niech w tym trudzie chodzenia tą drogą Chrystus nam błogosławi.

„Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. (Mt 5, 17-37)

Czasem ludzie mają taką pokusę, by coś „pomajstrować” przy prawie, nagiąć na swoją korzyść, złagodzić wymagania i kary, a poszerzyć przywileje.

W prawie stanowionym przez człowieka to może być dobre, może wynikać z rozwoju cywilizacji, zmiany spojrzenia na różne problemy. Inaczej jest z prawem Bożym, które jest doskonałe i człowiek nie ma kompetencji, by je zmieniać. Nie uczynił tego nawet sam Chrystus, który mógł to zrobić jako Mesjasz – Bóg. Prawo Dekalogu i jego interpretacja przez prawdziwych proroków są jednak ciągle aktualne. Gdyby zresztą Chrystus zmienił coś w Prawie, oznaczałoby to, że Bóg je poprawia sam po sobie. To niedorzeczne.

Dobrze jest kształtować sumienie, mając niezmienne normy. Dobrze, że mamy takiego stałego i doskonałego Prawodawcę. Niech uwrażliwia nasze serca i umysły na każdą jotę i kreskę, która od Niego pochodzi.

„Wy jesteście solą ziemi... Wy jesteście światłem świata” /Mt 5,13–16/

Jezus daje zadanie swym uczniom, by byli solą ziemi i światłem świata. Sól oznacza dobre życie i służbę dla bliźnich, a światło oznacza prawdę głoszoną i wyznawaną — tak można interpretować dzisiejszą Ewangelię.

Świat potrzebuje światła prawdy i soli dobra. Mamy być i światłem i solą, aby ludzie mogli poznać prawdę i umocnieni dobrem chwalili Boga.

W Eucharystii Chrystus oświeca swą prawdą i karmi swym Ciałem wszystkich, którzy chcą pomnażać dobro na ziemi i służyć prawdzie. Prośmy Chrystusa by rozjaśniało w nas Jego światło, a życie nasze stało się solą dla ziemi.