„Celnicy i nierządnice wchodzą przed wami do królestwa niebieskiego”. /Mt 21,31c/

Nie ulega wątpliwości, że naszym najlepszym sprawdzianem naszego wewnętrznego życia jest miłość. Ale ta miłość nie może być słowna, ona musi być poparta naszymi czynami. Słusznie pisał św. Jan ewangelista w swoim pierwszym liście: Dzieci nie miłujmy słowem i językiem, ale uczynkiem i prawdą ( 1 J 3,18).

Dwaj synowie z dzisiejszej ewangelii, a szczególnie pierwszy, miłował swojego ojca słowem i językiem. Obiecywał wiele, ale niczego nie spełnił. Bóg jest także naszym ojcem, nie obiecujmy Mu wiele, ale swoim życiem pokażmy, że Go szczerze i serdecznie miłujemy.

Nasza dzisiejsza obecność na Mszy św. jest jakimś dowodem naszej miłości.

„Idźcie i wy do winnicy”. /Mt 20, 1-16a/

Usłyszymy dzisiaj przypowieść o robotnikach w winnicy. Winnicą jest Kościół, do którego Bóg wzywa ludzi w różnym czasie, aby wszystkich obdarować jednakową zapłatą — zbawieniem.

Często tak trudno ludziom zrozumieć Boże drogi i Jego wezwanie, prorok Izajasz poucza więc, że Bóg ma swoje plany i kocha każdego człowieka niezależnie od jego postępowania. Naszą odpowiedzią na tę zbawczą miłość ma być uwielbienie Boga, owocna praca i życie z Chrystusem.

Tak wypełnił swą misję św. Paweł — tak mamy wypełniać ją my, by otrzymać zapłatę od Boga.

„ Ile razy mam przebaczać”. (Mt 18, 21-35)

Słowo Boże zachęca nas dzisiaj do rozważenia trudnego tematu, jakim jest przebaczenie. Jest to temat bardzo konkretny i dotyczy każdego z nas. Na pytanie Piotra: Ile razy mam przebaczać, jeśli mój brat zawini względem mnie? Czy aż siedem razy? Jezus odpowiada: Nie mówię ci, że aż siedem razy, lecz aż siedemdziesiąt siedem razy. To znaczy zawsze! Każdemu – bez wyjątków – kto zawinił wobec mnie, mam przebaczyć. Czy to możliwe?

Tak, jest to możliwe. Przykład daje nam Jezus, który swoim życiem potwierdza to wszystko, czego od nas wymaga. Ale również bardzo wielu ludzi, których Pan Bóg stawia na drodze naszego życia, jest tego przemawiającym dowodem. Wszyscy potrzebujemy przebaczenia i wszyscy mamy komu okazać przebaczenie. Można przebaczać zawsze.

Umocnieni przykładem Jezusa i ludzi przebaczających zawsze – przebaczajmy i my, bądźmy miłosierni, jak Ojciec nasz jest miłosierny, abyśmy mogli doznawać skutków Bożego miłosierdzia.

„ Jeśli dwaj z was na ziemi zgodnie o coś prosić będą, to wszystkiego użyczy im mój Ojciec /Mt 18,15–20/

Zgromadziliśmy się, by święcić radosną Paschę niedzielną. Pośród nas obecny jest Pan, który przyrzekł swoją obecność tam gdzie zbierają się ludzie, by wielbić Boga i zanosić do Niego swoją modlitwę.

I my, zgromadzeni w tej świątyni, świadomi obecności Chrystusa mamy słuchać Jego upomnień, by upominając innych wskazywać bliźnim właściwą drogę, która wiedzie na wieczną Paschę w świątyni nieba.

Jesteśmy pyszni, nie znosimy, gdy ktoś nas upomina, zwraca uwagę, chce nas pouczać. Świadomi swych grzechów, stańmy przed Bogiem w pokorze, by przyjąć Jego słowo, które poucza i niesie nam życie wieczne