„Hosanna Synowi Dawida! Błogosławiony Ten, który przychodzi w imię Pańskie!”. /Mt 21, 9b/

Tydzień poprzedzający święto Zmartwychwstania Pańskiego nazywamy Wielkim Tygodniem.

Niedziela Palmowa – jest pamiątką wjazdu Chrystusa do Jerozolimy. Jezus wjechał do tego miasta, tylko po to, aby dokonać paschalnego misterium. Tylko Chrystus jest naszym zbawieniem, w Nim jest życie i zmartwychwstanie. Tylko ten dostąpi zbawienia, „kto pójdzie za Nim”– zaufa Jemu bezgranicznie, „bo godny zaufania jest Ten, który dał obietnicę”.

Wjedźmy razem z Jezusem do Jerozolimy i oddajmy Mu pokłon, bo tylko On jest prawdziwym Królem i Mesjaszem, który przychodzi w imię Pańskie.

„Panie, chcemy ujrzeć Jezusa”.  /J 12, 20-33/

Człowiek wiele razy w życiu mówi do Boga: „Panie, chcemy ujrzeć Jezusa”. Wiele razy, kiedy przychodzi smutek, ból, rozczarowanie, samotność - wydaje nam się, że Jezus ginie nam z przed oczu, że jest daleko od nas…

A On jest wciąż przy nas, przebacza, z brudu oczyszcza, dobrocią swą rany leczy i miłością swą je zabliźnia. Święty Jan od Krzyża napisał w swym dziele, że „tyle otrzymamy, ile się spodziewamy”. A ty ile spodziewasz się od Jezusa? Wierzysz, że Jezus dał tobie więcej niż się spodziewałeś, oddając własne życie za zbawienie całego świata?

Od dzisiejszej niedzieli rozpoczynamy okres Męki Pańskiej, który będzie dla nas głównym tematem dwóch ostatnich tygodni. Widzimy krzyże i obrazy zasłonięte na znak smutku i żałoby.

Godzina Chrystusa jest już bliska, bądźmy razem z Chrystusem wtedy kiedy będzie zbawiał, podczas ofiary na krzyżu, która uobecnia się także podczas tej Eucharystii.

„Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony” /J 3,17/

Miłość Boga wobec człowieka nigdy nie zawodzi. To człowiek często zawodzi, rani i odchodzi od Bożej miłości.

Każdego dnia poprzez swoje niewierności wobec Bożej miłości, przybijamy Chrystusa do drzewa krzyża. „To nie gwoździe Cię przybiły lecz mój grzech” – śpiewamy w  tym wielkopostnym czasie przemiany naszego życia.

Ta Eucharystia na nowo przypomina nam prawdę, że Bóg kocha i przebacza inaczej niż my... Uczmy się od Jezusa Chrystusa, który zawisł na drzewie krzyża za każdego człowieka, postawy miłości i przebaczenia wobec każdego bliźniego, którego spotkamy na drogach ludzkiej egzystencji.

„Zabierzcie to stąd i z domu mego Ojca nie róbcie targowiska!”. /J 2, 13-25/

Okres Wielkiego Postu, to czas pokuty i odnowy wewnętrznej. Jest to święty czas, który wzywa nas do oderwania się od rzeczy ziemskich, a kieruje nasz wzrok ku rzeczom Boskim - nadprzyrodzonym.

Dziś jest czas, by obudzić naszą wiarę… Wielki Post, to czas by przyjrzeć się naszemu życiu. To również czas, aby postawić sobie pytania i szczerze na nie odpowiedzieć: czy w moim życiu Bóg jest na pierwszym miejscu, czy może jest coś, czym przysłaniam obraz Boga? Czy moja wiara i Krzyż Chrystusa jest dla mnie chlubą i drogowskazem?

Jak traktuję przykazania Dekalogu, czy są one dla mnie pomocą w drodze ku niebu, a może czasem traktuje je jako ciężar nie do uniesienia, który zupełnie w życiu jest niepotrzebny?