„ Dobrze uczynił wszystko”./Mk 7,31-37/

Gromadząc się na niedzielnej Mszy św., wypełniamy testament Chrystusa, zostawiony nam w Wieczerniku, abyśmy czynili to na Jego pamiątkę.

Dziś w Ewangelii usłyszymy, jak Jezus uzdrowił głuchoniemego. Wpatrując się w ten cud, warto sobie uświadomić, że Jezus może i mnie uzdrowić z tego wszystkiego, co mnie zniewala. Aby tak się stało, potrzeba tylko jednego: uwierzyć, że Jezus może to uczynić.

Otwórzmy nas serca na uzdrawiające działanie Bożej łaski.

„Ten lud czci mnie wargami, lecz sercem swym daleko jest ode mnie”. /Mk 7,1-8/

W dzisiejszej Ewangelii Jezus z wyrzutem stwierdza: „ten lud czci mnie wargami, lecz sercem swym daleko jest ode mnie”. Mówi więc Jezus o pewnego rodzaju obłudzie, która sprawia, że człowiek stwarza pozory bycia kimś pobożnym, szlachetnym.

Powyższe słowa Chrystusa mają szersze grono adresatów, nie tylko ewangelicznych uczonych w Piśmie i faryzeuszy. Tyczą one wszystkich ludzi, gdyż każdemu człowiekowi grozi niebezpieczeństwo zredukowania wiary do pewnych formalistycznych praktyk religijnych. Zatem zastanówmy się nad sobą, nad naszą zdrową wewnętrzną pobożnością.

Każda Eucharystia ma moc przemienić nasze myśli i czyny naszego życia. Otwórzmy zatem nasze serca przed naszym Panem i prośmy Go, aby wszedł do naszego serca i oczyścił je od nieuporządkowanych przywiązań.

„Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem”.. / J 6, 55.60-69/

Pan Jezus przygotowywał uczniów do ustanowienia Eucharystii. Zanim uczynił to w wieczerniku, wiele razy mówił o tym, że jest prawdziwym pokarmem, dającym życie wieczne.

Eucharystia to największy skarb Kościoła. W niej w sposób prawdziwy                     i rzeczywisty, jest obecny zmartwychwstały Chrystus. Dlatego ogromnie ważne jest, abyśmy w sposób godny i z ogromną miłością przyjmowali Chrystusa do swojego serca w Komunii świętej.

Wierzymy bowiem, że spożywając Jego Ciało i Krew, ukryte pod postaciami chleba i wina, mamy życie wieczne.

„Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona" /Łk 1,39-56/

Przeżywamy w dniu dzisiejszym uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Prawdę wiary o tym, że Maryja po ziemskim życiu z ciałem i duszą została wzięta do chwały niebieskiej i wywyższona przez Boga jako Królowa, ogłosił papież Pius XII w 1950 roku. Ta proklamacja dogmatu była przypieczętowaniem starodawnej tradycji.

W Polsce ta uroczystość jest znana i obchodzona jako święto Matki Bożej Zielnej. Dlatego przynosimy  dziś do świątyni bukiety ziół, kwiatów, aby dziękować Stwórcy za dar pierwszych zbiorów właśnie w dniu, w którym osiąga pełnię zbawienia Maryja – Najdojrzalszy Owoc odkupionej ludzkości.

Ofiarujmy Jej dziś nasze serca i codzienny trud przybliżania się do Boga. Przecież na wzór Maryi mamy starać się być ludźmi wniebowzięcia – tymi, którzy świadomie i zdecydowanie podążają ku Niebu.