„Ja jestem chlebem życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął”.. / J 6, 24-35/

Bóg nigdy nie zostawia człowieka samego, zawsze jest przy nim, zawsze służy mu swą pomocą, jest dla człowieka wsparciem, o czym mówi nam dzisiaj pierwsze czytanie z Księgi Wyjścia. Natomiast Ewangelista Jan nawiązuje do starotestamentalnego wydarzenia mówi, że prawdziwym chlebem, jaki Ojciec daje z nieba, jest Jego Syn – Jezus Chrystus. Tylko On jest Chlebem Życia, kto w Niego wierzy, nie będzie łaknął i pragnął.

Tylko Chrystus ma moc przyoblec nas przyoblec w nowego człowieka, stworzonego na „obraz Boga w sprawiedliwości i prawdziwej świętości”, o czym przypomina nam święty Paweł w Liście do Efezjan.

W ciszy i w skupieniu wsłuchajmy się w proklamowane do nas słowo samego Boga.

 „Zbierzcie pozostałe ułomki, aby nic nie zginęło». /J 6, 1-15/

Liturgia słowa dnia dzisiejszego zwraca uwagę na prawdę, że każdy człowiek, a szczególnie chrześcijanin potrzebuje chleba nie tylko powszedniego do życia, ale również i tego chleba, który pokrzepia ciało i duszę.

W pierwszym czytaniu i w Ewangelii będziemy świadkami rozmnożenia chleba, który jest zapowiedzią cudu Eucharystycznego. Psalmista wyśpiewa dziękczynienie Bogu za to, że nieustannie „otwiera swą rękę i karmi wszystkich 

Otwórzmy nasze umysły i serca, i wsłuchajmy się w to , co chce Pan do nas powiedzieć.

„Do Ciebie, Boże, wznoszę moje oczy” /Psalm/

Rozpoczął się okres wakacyjny - czas odpoczynku dla ciała, ale i dla ducha. Od chrześcijaństwa nie ma jednak odpoczynku. Czy we dnie czy w nocy, czy w pracy czy na urlopie - świadkiem Jezusa jestem, a jeśli nie to powinienem być, zawsze i wszędzie.

         Nawet w wakacyjnym czasie odpoczynku nie powinniśmy tracić Boga z oczu. Wręcz przeciwnie, trzeba nam wznosić do Niego nasze oczy - by pokazał nam drogę, umocnił i napełnił miłością.

         Bycie świadkiem Jezusa w czasie wakacyjnym może dla niektórych być trudne. Nie powinniśmy jednak odchodzić od Boga, a być coraz bliżej Niego. Oddajmy mu całkowicie swoje życia, aby zamieszkała w nas moc Chrystusa, którą zwyciężymy wszelkie przeciwności losu

„Jezus przywołał do siebie Dwunastu i zaczął rozsyłać ich po dwóch”. /Mk 6, 7-13/

Każdy z nas jest powołany do rozszerzania Bożego królestwa tutaj na ziemi. Słuchając Boga nie tylko sami będziemy szczęśliwi, ale posiądziemy moc i umiejętność zjednywania Bogu bliźnich i pomagania im.

Ewangelista święty Marek daje nam dzisiaj praktyczne rady, które pozwolą nam z odwagą głosić Jezusa Chrystusa, który jest prawdziwym darem dla człowieka. Darem przebaczającym i uzdrawiającym nasze ciała i dusze.

W ciszy i w skupieniu trwajmy przy Słowie Bożym, które gładzą nasze nieprawości.