„ Ile razy mam przebaczać”. (Mt 18, 21-35)

Słowo Boże zachęca nas dzisiaj do rozważenia trudnego tematu, jakim jest przebaczenie. Jest to temat bardzo konkretny i dotyczy każdego z nas. Na pytanie Piotra: Ile razy mam przebaczać, jeśli mój brat zawini względem mnie? Czy aż siedem razy? Jezus odpowiada: Nie mówię ci, że aż siedem razy, lecz aż siedemdziesiąt siedem razy. To znaczy zawsze! Każdemu – bez wyjątków – kto zawinił wobec mnie, mam przebaczyć. Czy to możliwe?

Tak, jest to możliwe. Przykład daje nam Jezus, który swoim życiem potwierdza to wszystko, czego od nas wymaga. Ale również bardzo wielu ludzi, których Pan Bóg stawia na drodze naszego życia, jest tego przemawiającym dowodem. Wszyscy potrzebujemy przebaczenia i wszyscy mamy komu okazać przebaczenie. Można przebaczać zawsze.

Umocnieni przykładem Jezusa i ludzi przebaczających zawsze – przebaczajmy i my, bądźmy miłosierni, jak Ojciec nasz jest miłosierny, abyśmy mogli doznawać skutków Bożego miłosierdzia.

„ Jeśli dwaj z was na ziemi zgodnie o coś prosić będą, to wszystkiego użyczy im mój Ojciec /Mt 18,15–20/

Zgromadziliśmy się, by święcić radosną Paschę niedzielną. Pośród nas obecny jest Pan, który przyrzekł swoją obecność tam gdzie zbierają się ludzie, by wielbić Boga i zanosić do Niego swoją modlitwę.

I my, zgromadzeni w tej świątyni, świadomi obecności Chrystusa mamy słuchać Jego upomnień, by upominając innych wskazywać bliźnim właściwą drogę, która wiedzie na wieczną Paschę w świątyni nieba.

Jesteśmy pyszni, nie znosimy, gdy ktoś nas upomina, zwraca uwagę, chce nas pouczać. Świadomi swych grzechów, stańmy przed Bogiem w pokorze, by przyjąć Jego słowo, które poucza i niesie nam życie wieczne

„ Jeśli dwaj z was na ziemi zgodnie o coś prosić będą, to wszystkiego użyczy im mój Ojciec /Mt 18,15–20/

Zgromadziliśmy się, by święcić radosną Paschę niedzielną. Pośród nas obecny jest Pan, który przyrzekł swoją obecność tam gdzie zbierają się ludzie, by wielbić Boga i zanosić do Niego swoją modlitwę.

I my, zgromadzeni w tej świątyni, świadomi obecności Chrystusa mamy słuchać Jego upomnień, by upominając innych wskazywać bliźnim właściwą drogę, która wiedzie na wieczną Paschę w świątyni nieba.

Jesteśmy pyszni, nie znosimy, gdy ktoś nas upomina, zwraca uwagę, chce nas pouczać. Świadomi swych grzechów, stańmy przed Bogiem w pokorze, by przyjąć Jego słowo, które poucza i niesie nam życie wieczne

„Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje”. /Mt 16,21–27/

Zgromadziliśmy się na niedzielnej Eucharystii. Będziemy wspólnie modlić się, słuchać Słowa Bożego i uczestniczyć w Najświętszej Ofierze Jezusa Chrystusa.

Stajemy tu razem, choć jest między nami wiele różnic. Odmienne są także nasze życiowe powołania. A jednak Chrystus jednoczy nas i wzywa wszystkich na drogę świętości i wiernego naśladowania Go.

Zaufajmy wezwaniu Chrystusa, który w ewangelii zwraca się dziś do nas wszystkich i do każdego z osobna: „Jeśli kto chce pójść za Mną, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje”. Módlmy się dziś za siebie nawzajem, aby Bóg dał nam siłę do codziennego dźwigania krzyża naszego powołania.