„Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa twego”. /Łk 1, 26-38/

Nasze oczekiwanie na Boże Narodzenie skraca się już do niewielu dni. Narodziny Zabawiciela opromieniają nas radością. Bo nasze oczekiwanie na przyjście Mesjasza jest radosnym oczekiwaniem. Dzisiaj już ostatnia niedziela adwentowego oczekiwania. W tę niedzielę czcimy Maryję, przez którą Zbawiciel stał się człowiekiem.

Spełniły się zapowiedzi proroków, gdy Służebnica Pańska przyjęła Słowo przedwieczne, które w Niej stało się Ciałem. Uczymy się także wiary od Józefa, który w każdej sytuacji potrafi powiedzieć Bogu "tak" i przez to staje się świadkiem spełniających się mesjańskich nadziei.

Chrystus przychodzi! Przyjmijmy Go ufnie i pokornie jak Matka Boża – Służebnica Pańska, a wtedy święta przyniosą nam prawdziwą radość, gdy Nowonarodzony rzeczywiście zamieszka w naszych sercach i w naszych domach.

„Nie bój się, Zachariaszu! Twoja prośba została wysłuchana:”. /Łk 1, 5-25/

Dzisiejsze słowo Boże ukazuje prawdę, że każdy człowiek, który urodził się na tym świecie, ma do spełnienia jakieś zadanie, określoną misję, którą wyznaczył mu Pan Bóg. Księga Sędziów opisuje narodziny i posłannictwo Samsona. Jego zadaniem jako dzielnego wojownika miała być walka z Filistynami, którzy ciemiężyli naród Izraela. Był on jednocześnie zapowiedzią przyjścia na świat Syna Bożego, który wybawi wszystkie narody spod panowania śmierci, piekła i szatana.

Z kolei ewangelista Łukasz w opisie poczęcia i narodzin Jana Chrzciciela pokazuje, że dla Boga nie ma nic niemożliwego. Nie są dla Niego przeszkodą prawa natury ani brak wiary u człowieka. Św. Jan Chrzciciel gdy dorośnie, będzie przygotowywał Panu drogę i prostował ścieżki dla Niego. Będzie wołał o wypełnianie dolin i zrównywanie gór i pagórków (por. Łk 3, 4-5).

Bóg również dzisiaj potrzebuje ludzi, którzy będą narzędziami w Jego ręku. Wyznacza nam określone zadania. Jesteśmy potrzebni Jezusowi, aby pokazywać Boga innym, aby modlić się za tych, którzy zapomnieli o współpracy w zbawieniu swojej duszy. Jesteśmy potrzebni Zbawicielowi, aby budować miłość i szczęście na ziemi oraz przez przykład życia przyprowadzić do Niego poszukujących prawdy i zagubionych we współczesnym świecie.

„Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki”. /Mt 1, 18-21/

Św. Józef po ludzku mógł mieć niemałe wątpliwości, gdy dowiedział się, że Maryja jest w stanie błogosławionym. Jednak Bóg dał mu łaskę silnej wiary i odwagi, aby mógł przyjąć swoją ukochaną. Anioł Pański przekazał mu niezwykły plan Boży, w którym on także miał mieć swój ważny udział.

Pomyśl w kontekście tej sceny, czy nie próbowałeś w swoim życiu uciekać od jakiegoś planu Bogu. Może miałeś jakieś konkretne znaki, żeby żyć odważniej, głosić słowo Boże, dawać świadectwo, pomóc komuś. Czy masz odwagę do pójścia za głosem Chrystusa w swojej codzienności?

Nie bój się wziąć do swojego wewnętrznego domu Maryi. Ona pomoże Ci zaufać Bogu w pełni i iść Jego śladami. Matka Boża poprowadzi Cię z największą możliwą pokorą i cichością. Uwierz, że Twoje serce będzie wtedy naprawdę spokojne. Proś często Boga za Jej wstawiennictwem o najbardziej potrzebne łaski w ziemskiej pielgrzymce.

„Rodowód Jezusa Chrystusa, syna Dawida, syna Abrahama” /Mt 1, 1-17/

Od dzisiaj wchodzimy w bezpośrednie przygotowanie do świąt Bożego Narodzenia. Kościół, troszcząc się o należyte przygotowanie, wprowadził „oktawę” – osiem dni, które krok po kroku doprowadzą nas do 25 grudnia.

W pierwszym dniu „oktawy” czytamy początek Ewangelii według św. Mateusza. Ukazany jest rodowód Jezusa, który posiada swoje doniosłe znaczenie. Wykazuje on bowiem, że przychodzący na świat Syn Boży – Mesjasz i Zbawiciel – jest jednym z nas. Stał się człowiekiem, przyjął na siebie nasze człowieczeństwo z jego wszystkimi uwarunkowaniami. Co więcej, wszedł w konkretną historię, w określony czas i miejsce. Ale nie pojawił się tam nagle. Jego życie było przewidziane i oczekiwane. Prorocy Starego Testamentu zapowiadali Jego przyjście na świat przez wiele pokoleń. Bóg tworzył konkretną historię, powołując i włączając w swój plan konkretnych ludzi, mniej lub bardziej świadomych Jego zamiarów. Ale nikt nie był przypadkowy w tej historii.

Chciał w ten sposób człowieka wnieść na wyżyny, zaprowadzić do Ojca, czyli zbawić. W ten sposób musimy również popatrzeć na otaczający nas świat i zająć wobec niego właściwe stanowisko. Dzisiaj wielu ludzi powie, że ten świat zalewa tylko grzech. Patrząc na ludzkie upadki, grzechy i zbrodnie prezentowane przez mass media jesteśmy skłonni potępić tzw. świat lub przejść nad nim z wyniosłym lekceważeniem. Nie wierzymy w dobroć ludzi ani w ich poprawę. Określamy ten świat jako nieludzki. Tymczasem Jezus staje się człowiekiem, aby wejść w ten nieludzki świat i uczynić go ludzkim. Starajmy się w tym Adwencie przygotować owocnie nasze serca na przyjście w naszym życiu Boga Człowieka.