„O niewiasto, wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz”./Mt 15,21-28/

Jezus powiedział do kobiety kananejskiej, która prosiła Go o uzdrowienie córki: „O niewiasto, wielka jest twoja wiara; niech cie się stanie, jak pragniesz!”.

Po raz kolejny słyszymy, jak ważna jest wiara. Ta kobieta mogła się zniechęcić, ponieważ Jezus na początku ją zignorował.

Kiedy nie mamy od razu odpowiedzi na nasze modlitwy, nie oznacza to, że Bóg  nas nie wysłuchuje. Kobieta kananejska wykazała się dużą wiarą i ogromną determinacją. I to jest przykład wołania do Pana Boga.

„Wielbi dusza moja Pana, i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy”. /Łk 1,39-56/

Prawda o chwalebnym wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny z duszą             i ciałem, którą dziś Kościół uroczyście celebruje, znana jest i czczona od najdawniejszych wieków. Konieczne było, aby Maryja Dziewica, najściślej zjednoczona ze swym Synem w ziemskim życiu, miała również udział w chwale nieba.

Wniebowzięcie Maryi przypomina również nam, że ostatecznym wypełnieniem Bożych planów wobec każdego człowieka jest udział w radości nieba. Tam czeka na nas kochająca Matka, nieustannie orędująca za nami u Syna. Trzeba nam dostrzec w Maryi nie tylko orędowniczkę, ale przede wszystkim przewodniczkę w drodze do nieba.

Niech dzisiejsza uroczystość będzie okazją do wielbienia Pana Boga i wniebowziętej Maryi oraz rozbudzi w nas pragnienie nieba.

„Odwagi! To Ja jestem, nie bójcie się!”. /Mt 14, 22-33/

Przyszliśmy na niedzielną Eucharystię, aby spotkać się z Bogiem przez sakramentalne uobecnienie ofiary Jezusa Chrystusa. Wśród burz i niepokojów współczesnego życia potrzeba nam chwili ciszy, modlitwy i refleksji.

Niech więc ta Eucharystia będzie dla nas oddechem wiary i pomocą do bezpośredniego kontaktu z Bogiem.

Żyjemy w świecie zabieganym i hałaśliwym. Bóg jednak przemawia w ciszy serca. Stańmy więc w chwili ciszy, by uświadomić sobie, że jesteśmy grzeszni, by usłyszeć Boży głos.

„Nie potrzebują odchodzić; wy dajcie im jeść!”. / Mt 14, 13-21/

W dzień poświęcony Panu, po całym tygodniu pracy czy zasłużonego wypoczynku .przychodzimy do świątyni, do Tego, który powiedział: „nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych" (Mt 4, 4). 

Tylko Jezus Chrystus może dać pokarm, który nie ginie, który zaspokaja wszelkie głody ludzkiego serca. On dziś woła: „Wszyscy spragnieni przyjdźcie".

Uczestnicząc w tej Eucharystii odpowiedzmy na Jego zaproszenie, bo tylko On zna nasze ukryte pragnienia i może je zaspokoić.