„Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie” / Łk 21, 25-28. 34-3/

Rozpoczynamy kolejny w naszym życiu Adwent, czyli – jak to często mówimy – czas oczekiwania na przyjście Chrystusa.

To oczekiwanie nie może być bierne jak oczekiwanie na pociąg, kiedy siedzimy na ławce na peronie i ze zniecierpliwieniem spoglądamy na zegarek. To oczekiwanie powinno być aktywne. Na przyjaciela czeka się, wychodząc mu naprzeciw, idąc otworzyć mu drzwi. Oczekiwanie na przyjście Chrystusa ma więc stać się naszą pielgrzymką w Jego kierunku.

Dlatego właśnie wraz z pierwszą niedzielą Adwentu rozpoczynamy nowy rok duszpasterski pod hasłem: „Pielgrzymi nadziei”. Jest on związany z Rokiem Jubileuszowym, który rozpoczniemy już za miesiąc. Chcemy oczekiwać na Chrystusa, pielgrzymując ku Niemu. Chcemy się z Nim spotkać, bo On przywraca nam nadzieję.

„Królestwo moje nie jest z tego świata”./J 18,33b-37/

Obchodzimy dzisiaj – w ostatnią niedzielę roku liturgicznego – uroczytość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata.

Pan Jezus powiedział , że jego królestwo nie jest z tego świata. To, czego pragniemy w głębi serc, wypełni się w królestwie Chrystusa, którego przyjscia oczekujemy. Warto zadać sobie pytanie, jakim królem jest dla nas Jezus i czym jest dla nas Jego Królestwo.

Starajmy się przeżyć te uroczystość z głębokim pragnieniem, by Chrystus, a nie grzech panował w naszym życiu osobistym, rodzinnym i społecznym.

„Lecz o dniu owym lub godzinie nikt nie wie,… tylko Ojciec”.…” /(Mk 13,24-32/

Liturgia słowa przedostatniej niedzieli roku liturgicznego kieruje naszą uwagę na czasy ostateczne. Tym samym przypomina nam prawdę o naszym przemijaniu.

Prawda o  nadchodzącej śmierci i czekającym nas sądzie wzywa nas do nawrócenia. Nawrócenie jest  bowiem koniecznym warunkiem osiągnięcia życia wiecznego.

Niech udział w uobecnianiu najświętszej Ofiary Jezusa Chrystusa, jaką złożył dla nas i dla naszego zbawienia, będzie dla nas zadatkiem uczestnictwa w nadchodzącym królestwie Bożym.

„Błogosławieni ubodzy w duchu…” . /Aklamacja/

Tegoroczny Dzień Solidarności z Kościołem Prześladowanym, obchodzony tradycyjnie w drugą niedzielę listopada, wzywa nas do zwrócenia uwagi na dramatyczne położenie chrześcijan w Ziemi Świętej.

Ziemia Święta – obejmująca Izrael, Palestynę i część krajów sąsiednich – jest domem dla miejsc świętych chrześcijan, ale też obszarem, gdzie życie codzienne staje się coraz trudniejsze i bardziej niepewne.

Dziś jest dzień, kiedy możemy ofiarować im naszą modlitwę. W tym dramacie wojny i prześladowania tamtejsi chrześcijanie oczekują również naszej pomocy. Wypełniając przykazanie miłości nieprzyjaciół módlmy się również z prześladowców.