„Uważajcie i strzeżcie się wszelkiej chciwości”. /Łk 12, 13-21/

Jezus mówi dzisiaj w Ewangelii, że życie człowieka nie zależy od tego, co posiada. Nasze życie tak naprawdę zależy od Boga.

Bo na cóż zda się wszystko, kiedy nie będziemy zwróceni do Niego?. Przecież w jednym momencie wszystko możemy stracić, nie utracimy jedynie więzi z Bogiem, naszym Stwórcą i Panem, kiedy będziemy się do niego uciekać.

Niech słowo Pana kieruje nasze oczy wiary na to co jest wieczne.

„Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam”. /Łk 11,1-13/

Proście, szukajcie i kołaczcie - tak, wiemy, ze tak powinniśmy robić. Ale kiedy nic się nie zmienia w naszym życiu, to trudno czekać, a cierpliwość się wyczerpuje.

Tymczasem Jezusa zapewnia nas, że  „kto prosi, otrzymuje, kto szuka, znajduje; a kołaczącemu otworzą”. Uczy nas też, żeby modląc się, zwracać się do Boga: „Ojcze”.

Ojciec nie pozostanie przecież obojętny na wołanie swoich dzieci, tym bardziej, kiedy proszą o Ducha Świętego.

„Marto, Marto, troszczysz się i niepokoisz o wiele, a potrzeba mało albo tylko jednego”. /Łk 10,25-37/

Scena z dzisiejszej ewangelii pokazuje nam dwie siostry: Martę i Marię. Marta krzątała się, chcąc jak najlepiej ugościć Jezusa, a Maria w tym czasie słuchała Pana.

Ona rzeczywiście wybrała to, co przynosi największą korzyść. Otwarła się w pełni na Jezusa. Siedząc u Jego stóp karmiła się tym wszystkim, czym On się dzielił. Inaczej niż Marta, dla której ważniejszym od spotkania z Mistrzem było troszczenie się o wszelkie inne sprawy.

Chciejmy z ufnością wsłuchiwać się w glos Chrystusa, który daje nam moc do dobrego życia.

„Nauczycielu, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?” /Łk 10,25-37/

„Co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne”? To bardzo piękne i bardzo ważne pytanie. I my rozważając dzisiejszą ewangelię chciejmy się nad tym zastanowić, czyż nie jest to najważniejsze pytanie w naszym życiu? Co może być ważniejsze od zbawienia?

Jezus mówi konkretnie, co zrobić aby osiągnąć zbawienie. Wskazuje człowiekowi drogę, na którą trzeba wejść i nią iść, a jest to droga miłości Boga i bliźniego.

Niech  udział w niedzielnej Eucharystii  uwrażliwi nasze serca na potrzeby innych, abyśmy potrafili dawać szczęście innym, stając się w ten sposób miłosiernymi samarytanami.