1 NIEDZIELA ADWENTU

03.12.2023

„Czuwajcie więc, bo nie wiecie, kiedy pan domu przyjdzie”. /Mk 13,33-37/

Rozpoczynamy dzisiaj okres Adwentu, który jest czasem oczekiwania i przygotowania na przyjście Chrystusa.

Za kilka tygodni uroczyście będziemy obchodzić pamiątkę Jego pierwszego przyjścia na ziemię, a nasze serca i myśli będą pełne oczekiwania na Jego powtórne przyjście w chwale. Dzisiejsza liturgia na to przyjście kieruje naszą uwagę.

Czuwajmy więc i ufnie oczekujmy.

Wsłuchajmy się w słowo Boże, aby ono umocniło naszą wiarę i ufność w przyjście Chrystusa.

„Pójdźcie, błogosławieni u Ojca mojego, weźcie w posiadanie królestwo”. /Mt 25,31–46/

W ostatnią niedzielę roku liturgicznego oddajemy cześć Jezusowi Chrystusowi Królowi Wszechświata.

Uświadamiamy sobie, że On jest ostatecznym Panem czasu i historii. Do Niego należy nasza przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. Cały wszechświat jest Jemu podporządkowany. On, który jest Stwórcą i Panem wszystkiego, zna każdego z nas po imieniu i jak dobry pasterz troszczy się o nas, abyśmy w tym wielkim wszechświecie nie zaginęli.

Stańmy więc przed Nim i raz jeszcze z wiarą wyznajmy: Króluj nam, Chryste!

„Jednemu dał pięć talentów, drugiemu dwa, trzeciemu jeden”. /Mt 25,14-30/

Nie wiemy, kiedy Pan Jezus powróci, bo -  jak przypomina św. Paweł – „dzień Pański przyjdzie jak złodziej w nocy”. Dlatego trzeba nam czuwać.

Do czuwania zachęca nas także dzisiejsza ewangelia w "przypowieści o talentach". Nasze oczekiwanie na powtórne przyjście Pana nie może być bierne. Przecież otrzymaliśmy od Boga różne dary - talenty. Kiedy nie zatrzymujemy ich dla siebie, ale wykorzystujemy dla innych, to pomnażamy dobro, nawet wtedy, gdy nas ogarnia zniechęcenie i mamy wrażenie braku efektu pracy. Problem zaczyna sie wtedy, gdy nie zrobimy nic, gdy zrezygnujemy z wysiłku jak sługa, który otrzymał jeden talent.

Chrześcijanin chcąc być wiernym Ewangelii, musi być człowiekiem aktywnym, pomnażającym otrzymane od Boga talenty.

„Czuwajcie więc, bo nie znacie dnia ani godziny”./Mt 25, 1-13/

Przypowieść o pannach wpisuje się w nastrój listopadowych dni. Mówi o czuwaniu i niespodziewanym przyjściu Pana.

Udział w Eucharystii jest znakiem naszego czuwania na spotkanie z Chrystusem. Przychodzimy więc, by stanąć przed ołtarzem jak mądre panny z zapalonymi lampami. Czuwamy na modlitwie, by kiedyś wejść ma wieczne gody Baranka.

Grzech często gasi nasze lampy, osłabia miłość i wiarę. Przychodzimy zatem do Boga, bo On jeden, ma przebaczenie, bo On, jeden może nas napełnić mądrością, byśmy byli czujni i zawsze gotowi ma spotkanie z Chrystusem.