„Daj mi tej wody, abym już nie pragnęła i nie przychodziła tu czerpać”. /J 4,5–42/

W liturgii słowa na dzisiejszą III niedzielę Wielkiego Postu ewangelista Jan ukazuje nam rozmowę Jezusa z Samarytanką.

Przez ten fakt, Chrystus przychodzi i do Samarytan aby ich napoić łaską swej miłości, aby i im dać zaczerpnąć z tej niewyczerpanej studni Bożego Miłosierdzia.

Chrystus kocha wszystkich i pragnie każdego człowieka przyprowadzić do siebie! Nikogo nie potępia, choć niejednokrotnie upadamy. Daje nam czas Wielkiego Postu, byśmy mogli stanąć przed Nim w prawdzie i pokornie prosić: Panie, daj nam pić wodę ze źródła życia!.

„To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie”. /Mt 17,1–9/

Wielki Post powinien być dla każdego z nas czasem wyjścia na Górę Tabor -  na górę naszego przemienienia. Na tę Górę zaprasza nas dzisiaj Chrystus w dzisiejszej Ewangelii.

Całe nasze życie powinno być dążeniem do przemiany, do pomnożenia dobra i przełamywania naszych wad, naszych słabości i grzechów, a Wielki Post jest do tego najlepszą okazją.

Wpatrzeni w Chrystusa przemienionego, prośmy dobrego Boga o naszą osobistą przemianę i przemianę tych wszystkich, którzy szczególnie jej potrzebują.

„Duch wyprowadził Jezusa na pustynię, aby był kuszony przez diabła” /Mt 4,1-11/

Gromadzimy się na Mszy Świętej w pierwszą niedzielę Wielkiego Postu - czasu pokuty. W Środę Popielcową przyjęliśmy znak pokuty i nawrócenia w postaci popiołu posypanego na nasze głowy.

Dziś już na dobre wchodzimy w ten święty czas, który ma posłużyć zmianie naszego życia, ma zbliżyć nas do Boga. Sam Chrystus daje nam dziś przykład postu, modlitwy i zwycięskiej walki z pokusami.

Z ufnością powierzmy Mu nasze drogi nawrócenia, naszych bliskich, całą parafię. Prośmy o wytrwałość w wielkopostnych postanowieniach i odwagę w realizacji tego, co proponuje nam Pan Jezus.

„Oto teraz czas upragniony, oto teraz dzień zbawienia”./ 2 Kor 5, 20 – 6, 3/

Wraz z całym Kościołem rozpoczynamy okres wielkopostnej pokuty. W Środę Popielcową stajemy wszyscy jako grzesznicy, którzy potrzebują Bożego miłosierdzia, przebaczenia i oczyszczenia.

Przez czterdzieści dni będziemy przygotowywać nasze serca na największe Święta Zmartwychwstania Chrystusa. Obyśmy potrafili z tego czasu skorzystać i poszli za Jezusem, który dla naszego zbawienia podjął mękę i oddał życie na krzyżu.

Wyruszając dzisiaj pokutną drogą Wielkiego Postu wiodącą ku radości Zmartwychwstania, pozwólmy Chrystusowi, by przemienił nas wewnętrznie i nie pozwolił zatrzymać się tylko na zewnętrznych formach pokutnych niemających realnego wpływu na nasze wnętrze.