„A wy za kogo Mnie uważacie?”./Mk 8,27-35/

„Za kogo mnie uważacie?” – to pytanie zadane uczniom przez Pana Jezusa w dzisiejszej Ewangelii jest skierowane również do każdego z nas. Pytanie to nie powinno zostać bez odpowiedzi…

Kim zatem jest dla mnie Pan Jezus? Czy jest moim Panem i Zbawicielem? Czy naśladuję Jezusa, czy też moja wiara jest martwa? Czy moja wiara w Chrystusa ma przełożenie na życie? Gromadząc się na Eucharystii, wyznajmy, że Jezus jest Panem naszego życia. Czy jednak zawsze pamiętamy o naśladowaniu Go, niosąc codzienny krzyż naszego życia?

Spróbujmy podczas dzisiejszej Eucharystii odpowiedzieć w swoich sercach Panu Jezusowi na pytanie, kim On jest w naszym życiu.

„ Dobrze uczynił wszystko”./Mk 7,31-37/

Gromadząc się na niedzielnej Mszy św., wypełniamy testament Chrystusa, zostawiony nam w Wieczerniku, abyśmy czynili to na Jego pamiątkę.

Dziś w Ewangelii usłyszymy, jak Jezus uzdrowił głuchoniemego. Wpatrując się w ten cud, warto sobie uświadomić, że Jezus może i mnie uzdrowić z tego wszystkiego, co mnie zniewala. Aby tak się stało, potrzeba tylko jednego: uwierzyć, że Jezus może to uczynić.

Otwórzmy nas serca na uzdrawiające działanie Bożej łaski.

„Ten lud czci mnie wargami, lecz sercem swym daleko jest ode mnie”. /Mk 7,1-8/

W dzisiejszej Ewangelii Jezus z wyrzutem stwierdza: „ten lud czci mnie wargami, lecz sercem swym daleko jest ode mnie”. Mówi więc Jezus o pewnego rodzaju obłudzie, która sprawia, że człowiek stwarza pozory bycia kimś pobożnym, szlachetnym.

Powyższe słowa Chrystusa mają szersze grono adresatów, nie tylko ewangelicznych uczonych w Piśmie i faryzeuszy. Tyczą one wszystkich ludzi, gdyż każdemu człowiekowi grozi niebezpieczeństwo zredukowania wiary do pewnych formalistycznych praktyk religijnych. Zatem zastanówmy się nad sobą, nad naszą zdrową wewnętrzną pobożnością.

Każda Eucharystia ma moc przemienić nasze myśli i czyny naszego życia. Otwórzmy zatem nasze serca przed naszym Panem i prośmy Go, aby wszedł do naszego serca i oczyścił je od nieuporządkowanych przywiązań.

„Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem”.. / J 6, 55.60-69/

Pan Jezus przygotowywał uczniów do ustanowienia Eucharystii. Zanim uczynił to w wieczerniku, wiele razy mówił o tym, że jest prawdziwym pokarmem, dającym życie wieczne.

Eucharystia to największy skarb Kościoła. W niej w sposób prawdziwy                     i rzeczywisty, jest obecny zmartwychwstały Chrystus. Dlatego ogromnie ważne jest, abyśmy w sposób godny i z ogromną miłością przyjmowali Chrystusa do swojego serca w Komunii świętej.

Wierzymy bowiem, że spożywając Jego Ciało i Krew, ukryte pod postaciami chleba i wina, mamy życie wieczne.