„Będą patrzeć na Tego, którego przebili”. /J 19,37/ 

Czerwiec to miesiąc w sposób szczególny poświęcony czci Najświętszego Serca Pana Jezusa. Tak naprawdę kult Najświętszego Serca Pana Jezusa rozpoczął się na Golgocie, w chwili, kiedy setnik włócznią przebił bok Chrystusa. Od tego momentu nieustannie kontemplujemy otwarte Serce Pana Jezusa.

W miesiącu tym, nasza parafia przezywa rok rocznie uroczystość odpustową ku czci Najświętszego Serca Pana Jezusa.

Niech tegoroczna uroczystość odpustowa będzie dla nas okazją do dziękczynienia za królowanie Najświętszego Serca Jezusowego w naszej parafii i naszych rodzinach.

„Bóg Zbawicielem, pełnym miłosierdzia”. /Psalm/

Fragment dzisiejszej Ewangelii napisany jest w klamrze dwóch rodzin, jakby dwóch biegunów. Na początku widzimy krewnych Jezusa, reagujących na Jego aktywność. Pewnego rodzaju popularność ich Krewniaka stanowi dla nich problem, być może powoduje jakieś utrudnienia w codziennym życiu. Stąd próbują ograniczyć Jezusowe działanie, nawet posądzając Go o szaleństwo. Jezus stanowczo się broni i przeprowadza dowodzenie o różnicy pomiędzy działaniem złego ducha a Ducha Bożego.

Natomiast z drugiej strony klamry mamy rodzinę, którą pokazuje Chrystus – Jego matką i braćmi są ludzie słuchający słowa Bożego i wypełniający je. Ewangelia koresponduje z pierwszym czytaniem. Tam pierwszy człowiek okazał nieposłuszeństwo, a tu Syn Boży w każdym swoim działaniu jest całkowicie poddany swojemu Ojcu.

My istniejemy pomiędzy tymi dwiema postawami. Kluczem naszego zbawienia jest odpowiedź na pytanie: Czyją mocą działa Jezus i wszystko co jest Jego? Albo nieco zmienione: Czy wierzę, że Jezus jest obietnicą mojego zbawienia?

«Miłość jest z Boga, a każdy, kto miłuje, narodził się z Boga i zna Boga» [1 J 4,7]

W dzisiejszej Liturgii Słowa Bóg wzywa nas do miłowania i wypełniania Jego przykazania i czynienia wszystkiego, co się Jemu podoba. Jeżeli będziemy trwali przy Bogu, to On nigdy nas nie zostawi samych i będzie nas umacniał i wspierał swoimi darami i łaskami na krętych drogach naszego życia.

Całkowite zjednoczenie z Jezusem Chrystusem daje nam gwarancję na wieki, że Bóg nie zostawi nas samych, ponieważ nas kocha i troskliwie pielęgnuje się nami.

Wsłuchajmy się w Słowa samego Boga, niech one umocnią naszą wiarę, nadzieję i miłość.

"Tyś wielką chlubą naszego narodu" (Ps)

Jako dzieci narodu polskiego, gromadzimy się dzisiaj, by złożyć hołd Bogu. Gromadzimy się także, by okazać naszą miłość wobec Maryi, którą czcimy jako Królową Polski, Matkę naszego narodu.

Oto Ona od ponad 600 lat w swym obrazie „Jasnej broni Częstochowy" i całej Polsce wyprasza wiarę, jednoczy ją i prowadzi do swego Syna. Niech więc sławi Ją nasza pieśń, niech otacza ją nasza modlitwa i miłość, byśmy wierni Bogu i Kościołowi, stali się znakiem Chrystusa wśród narodów.

Prośmy dziś z ufnością Maryję, którą nasz naród wybrał na swoją patronkę, o jej dalszą matczyną opiekę nad nami.