„Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony” /J 3,17/

Miłość Boga wobec człowieka nigdy nie zawodzi. To człowiek często zawodzi, rani i odchodzi od Bożej miłości.

Każdego dnia poprzez swoje niewierności wobec Bożej miłości, przybijamy Chrystusa do drzewa krzyża. „To nie gwoździe Cię przybiły lecz mój grzech” – śpiewamy w  tym wielkopostnym czasie przemiany naszego życia.

Ta Eucharystia na nowo przypomina nam prawdę, że Bóg kocha i przebacza inaczej niż my... Uczmy się od Jezusa Chrystusa, który zawisł na drzewie krzyża za każdego człowieka, postawy miłości i przebaczenia wobec każdego bliźniego, którego spotkamy na drogach ludzkiej egzystencji.

„Zabierzcie to stąd i z domu mego Ojca nie róbcie targowiska!”. /J 2, 13-25/

Okres Wielkiego Postu, to czas pokuty i odnowy wewnętrznej. Jest to święty czas, który wzywa nas do oderwania się od rzeczy ziemskich, a kieruje nasz wzrok ku rzeczom Boskim - nadprzyrodzonym.

Dziś jest czas, by obudzić naszą wiarę… Wielki Post, to czas by przyjrzeć się naszemu życiu. To również czas, aby postawić sobie pytania i szczerze na nie odpowiedzieć: czy w moim życiu Bóg jest na pierwszym miejscu, czy może jest coś, czym przysłaniam obraz Boga? Czy moja wiara i Krzyż Chrystusa jest dla mnie chlubą i drogowskazem?

Jak traktuję przykazania Dekalogu, czy są one dla mnie pomocą w drodze ku niebu, a może czasem traktuje je jako ciężar nie do uniesienia, który zupełnie w życiu jest niepotrzebny?

„To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie”. /Mt 17,1–9/

Wielki Post powinien być dla każdego z nas czasem wyjścia na Górę Tabor -  na górę naszego przemienienia. Na tę Górę zaprasza nas dzisiaj Chrystus w dzisiejszej Ewangelii.

Całe nasze życie powinno być dążeniem do przemiany, do pomnożenia dobra i przełamywania naszych wad, naszych słabości i grzechów, a Wielki Post jest do tego najlepszą okazją.

Wpatrzeni w Chrystusa przemienionego, prośmy dobrego Boga o naszą osobistą przemianę i przemianę tych wszystkich, którzy szczególnie jej potrzebują.

„Duch wyprowadził Jezusa na pustynię, aby był kuszony przez diabła”. /Mt 4,1-11/

Gromadzimy się na Mszy Świętej w pierwszą niedzielę Wielkiego Postu - czasu pokuty. W Środę Popielcową przyjęliśmy znak pokuty i nawrócenia w postaci popiołu posypanego na nasze głowy.

Dziś już na dobre wchodzimy w ten święty czas, który ma posłużyć zmianie naszego życia, ma zbliżyć nas do Boga. Sam Chrystus daje nam dziś przykład postu, modlitwy i zwycięskiej walki z pokusami.

Z ufnością powierzmy Mu nasze drogi nawrócenia. Prośmy także o wytrwałość w wielkopostnych postanowieniach i odwagę w realizacji tego, co proponuje nam Pan Jezus.