„Bądź pozdrowiona, łaski pełna”. / Łk 1,28/

Podczas dzisiejszej uroczystości pragniemy podziękować Bogu za wybranie Maryi do wielkich rzeczy. Maryja urodziła się bez grzechu pierworodnego. Warto dziś przyjrzeć się tej tajemnicy.

Prawda o Niepokalanym Poczęciu była kultywowana przez wieki przez wiernych, a ostatecznie 8 grudnia 1854 roku papież Pius IX uroczyście ogłosił, że Maryja była wolna od zmazy grzechu pierworodnego. Niedługo potem sama Maryja potwierdziła ten dogmat, kiedy objawiając się prostej dziewczynce Bernadetcie Soubirous, przedstawiła się jej jako „Niepokalane Poczęcie”. Tajemnica niepokalanego poczęcia mówi nam, że Maryja od samego początku była z Bogiem w szczególnej więzi. Bóg obdarzył Ją specjalną łaską. Było to ogromne wywyższenie Maryi. I przy tym, patrząc na Jej życie, dostrzegamy, że Matka Najświętsza nie zmarnowała tej łaski i nie zawiodła tego zaufania, którym obdarzył Ją Stwórca.

Także i my jesteśmy powołani, aby z Bożą łaską zostać świętymi i nieskalanymi na wzór Maryi. Warto dziś zwrócić się do Matki Niepokalanej. Maryja z pewnością pomoże nam trwać przy Bogu. Ona uczy nas, jak z pokorą być wiernym owemu wybraniu przez Boga. Niech Niepokalana będzie naszą przewodniczką w kroczeniu po niełatwych drogach do świętości.

„Wstań i chodź”. / Łk 5,17-26/

Adwent jest czasem wstawania z upadków, grzechów, złych nawyków. Jest pozwalaniem, by to Jezus swoją mocą nas uzdrawiał, jak uzdrowił sparaliżowanego człowieka, o czym jest mowa w dzisiejszej Ewangelii.

Tym, co pozwoliło Jezusowi tego dokonać była wiara. Jezus, widząc ich wiarę, rzekł: Człowieku, odpuszczone są ci twoje grzechy. Czy moją wiarę też widać? Wiarę czterech mężczyzn widział cały tłum. Oni przez ludzi przeciskali się do Jezusa, nie wstydzili się, nie myśleli, co inni pomyślą, gdy ich zobaczą na dachu. Szli prosto przed Jezusa. Tylko taka wiara może sprawić cud. Bo tylko ona jest prawdziwa. Czego nas zatem uczy dzisiejsza Ewangelia? Uczy nas tego, że do Jezusa trzeba nam przychodzić z wiarą. I innych z wiarą Jemu przynosić. Nie ma innego sposobu dostania się do Niego. I nie ma też innego sposobu dostania czegoś od Niego. To wiara czyni cuda.

Z wiarą zatem przystąpmy do spowiedzi adwentowej i innych do niej zachęcajmy. Niech każdy przed świętami usłyszy: Człowieku, odpuszczone są ci twoje grzechy. Wtedy święta nie będą „imprezą” zimową, ale prawdziwym spotkaniem z przychodzącym Chrystusem, Bogiem z nami.

„Przyjmowali od niego chrzest w rzece Jordan, wyznając swoje grzechy”. /Mk 1, 5/.

W liturgii słowa dzisiejszej II Niedzieli Adwentu towarzyszy nam w sposób szczególny św. Jan Chrzciciel. Nazywany jest on często poprzednikiem Chrystusa, ponieważ poprzedzając Jego przyjście przygotował Mu drogę. Ale dlaczego to przygotowanie było niezbędne? Marek daje nam wskazówkę, wyjaśniając, że Jan „głosił chrzest nawrócenia na odpuszczenie grzechów” (Mk 1,4). Jan zdawał sobie sprawę, że grzech nie pozwala ludziom zbliżyć się do Boga, toteż proponował jedyny środek zaradczy, który mógł im pomóc przyjąć przychodzącego Chrystusa – nawrócenie i odpuszczenie grzechów.

My także podczas Adwentu przygotowujemy się na przyjście Mesjasza, a to przygotowanie zakłada również nasze nawrócenie. Podobnie jak ludzie przychodzący nad Jordan wiemy, że zgrzeszyliśmy i potrzebujemy przebaczenia, gdyż ono mam moc skruszyć nasze serca i otworzyć nas na Chrystusa i jego łaskę.

Postanówmy więc sobie koniecznie w tych najbliższych dniach przed świętami skorzystać z sakramentu pokuty, aby przychodzący do nas Chrystus narodził się w naszych sercach.

„A widząc tłumy, litował się nad nimi, bo byli znękani i porzuceni, jak owce niemające pasterz.... /Mt 9, 3/

W dzisiejszej Ewangelii patrzymy na Chytrusa obchodzącego miasta i wioski. Nie tylko jednak chodził, lecz także leczył wszystkich chorych i słabych. A kiedy widział tłumy, litował się nad nimi, bo byli znękani i porzuceni, jak owce niemające pasterza.

W tym miłosiernym akcie podejmowanym przez Chrystusa dostrzegamy coś bardzo ważnego. Mianowicie, Jezus wyraźnie chce przedłużyć swoje miłosierdzie przez działanie innych, specjalnie do tego powołanych. Dlatego każe prosić pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo, przede wszystkim zaś powołuje do siebie Dwunastu i udziela im władzy, jaką sam posiadał, aby wypędzali duchy nieczyste oraz leczyli chorych i wszelkie słabości.

Przez posługę powołanych do służby Bożej, doznajemy Bożego miłosierdzia. Doznajemy tego miłosierdzia, gdy przystępujemy do sakramentu pokuły. Prośmy dziś Boga o łaskę miłosierdzia dla wszystkich chrześcijan i ludzi dobrej woli.