„Czuwajcie (...) i módlcie sie w każdym czasie ”. /Łk 21,36/

Rozpoczynamy dzisiaj Adwent, który jest czasem oczekiwania i przygotowania na przyjście Chrystusa.

Za kilka tygodni uroczyście będziemy obchodzić pamiątkę Jego pierwszego przyjścia na ziemię, a nasze serca i myśli będą pełne oczekiwania na Jego powtórne przyjście w chwale. Dzisiejsza liturgia na to przyjście kieruje naszą uwagę.

Czuwajmy więc i ufnie oczekujmy. Wsłuchajmy się w słowo Boże, aby ono umocniło naszą wiarę i ufność w przyjście Chrystusa.

„Królestwo moje nie jest z tego świata”./J 18,33b-37/

Obchodzimy dzisiaj – w ostatnią niedzielę roku liturgicznego – uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata.

Pan Jezus powiedział , że jego królestwo nie jest z tego świata. To, czego pragniemy w głębi serc, wypełni się w królestwie Chrystusa, którego przyjścia oczekujemy. Warto zadać sobie pytanie, jakim królem jest dla nas Jezus i czym jest dla nas Jego Królestwo.

Starajmy się przeżyć tę uroczystość z głębokim pragnieniem, by Chrystus, a nie grzech panował w naszym życiu osobistym, rodzinnym i społecznym. Stańmy więc przed Nim i raz jeszcze z wiarą wyznajmy: Króluj nam, Chryste!

„Wówczas ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego w obłokach z wielką mocą i chwałą.”. /Mk 13, 24-32/

Pojawiają się czasami informacje o zbliżającym się końcu świata. Jakaś grupa ludzi czy pojedynczy człowiek ogłaszają konkretne daty, których są niemal pewni. Ale mijają dni, miesiące, lata, a tak zwany koniec świata nie następuje.

Jezus zapowiedział tę przyszłość, ale dodał, że „o dniu owym lub godzinie nikt nie wie, ani aniołowie w niebie, ani Syn, tylko Ojciec” (Mk 13,32). Dlatego chrześcijanie opierając swoją wiarę na Ewangelii nie przywiązują się do żadnych dat. Wezwani jednak są do oczekiwania i czuwania każdego dnia.

Powtórne przyjście Chrystusa, Syna Bożego, z dnia na dzień jest coraz bliżej. Zostanie ono według Słowa Bożego poprzedzone znakami na niebie i na ziemi. Naszym chrześcijańskim zadaniem jest oczekiwanie i przygotowanie się na ten dzień. Zatem podejmijmy na nowo drogę życia Ewangelią w sposób radykalny.

„Zaprawdę powiadam wam: Ta uboga wdowa wrzuciła najwięcej ze wszystkich”. / Mt 5,3/

Dzisiejszy fragment Ewangelii przybliża nam scenę z ubogą wdową. Jezus obserwując ludzi, którzy wrzucali pieniądze do skarbony, stwierdza, że uboga wdowa wrzuciła najwięcej ze wszystkich, mimo że wrzuciła dwa pieniążki.

W perspektywie Bożej, nie jest ważne, czy daje się dużo, czy mało. Ważne jest, czy daje się z czystego serca. Nie chodzi więc o ilość, ale o wartość, o czystość intencji.

Uboga wdowa pokazuje, że można dać bardzo wiele, nic nie znacząc i prawie nic nie posiadając. Wystarczy tylko otworzyć swoje serce.