„Czy Ty jesteś Tym, który ma przyjść, czy też innego mamy oczekiwać?”. /Łk 7, 18b-23/

Ewangelia przedstawiła nam dzisiaj osobę Jana Chrzciciela, adwentowego proroka, jako człowieka mającego wątpliwości odnośnie do osoby Jezusa. Te wątpliwości zrodziły się zapewne z faktu, że obraz oczekiwanego Mesjasza, który prezentował Jezus, odbiegał od wyobrażeń panujących powszechnie w Izraelu. Wątpienie jest ludzką rzeczą.

Stąd pytanie Jana Chrzciciela postawione Jezusowi za pośrednictwem uczniów: czy Ty jesteś tym oczekiwanym mesjaszem?, jest właściwie pytaniem każdego człowieka: czy rzeczywiście jest On posłany od Boga, czy mogę Mu zaufać i zawierzyć swoje bezcenne życie? Czy też mam szukać innego idola, który stanie się bożyszczem moich dni? Jezus nie daje im odpowiedzi wprost, bo nie chce jej narzucać; sugeruje jedynie, by się zastanowili nad tym, co widzą i słyszą: niewidomi odzyskują wzrok, głusi słyszą, chromi chodzą, umarli zmartwychwstają. On pragnie, byśmy sami wyciągnęli wnioski, korzystając z daru rozumu, który każdy z nas posiada: patrząc na swoje dotychczasowe życie, na życie swojej rodziny, swoich bliskich i znajomych.  

Czy dostrzegam zbawcze działanie Jezusa w naszej codzienności? On tylko dodaje: „szczęśliwy jest ten, kto we mnie nie zwątpi”. Adwent to czas, byśmy zaprosili Jezusa do swojego życia, a zwłaszcza w te miejsca, w których lęk i niewiara krępują mnie najbardziej.